WONEN IN ITALIË – Het weer

Laten we het eens over het weer hebben. Het is op dit moment bloedheet in Italië. Ik was zelf in Sardinië en daar was het 35 graden. Maar tot twee weken voor mijn vakantie regende het op Sardinië. Een gezin uit Mombarcaro keerde drie weken geleden van een volledig verregende vakantie terug.

Ik wil alleen maar zeggen dat het hier echt niet altijd mooi weer is. En dat lijkt iedereen die uit noordelijker streken komt wel te denken. Als ik bijvoorbeeld naar Nederland bel, naar de één of andere instantie, en ik zeg dat ik in Italië woon, in Piemonte, dan is de reactie altijd: o wat heerlijk en vaak volgt dan een opmerking over het ongetwijfeld heerlijke weer. En als ik dan zeg dat ik heus niet het hele jaar onder een parasol zit, krijg ik vaak een verbaasde reactie.

Mijn Duits/Italiaanse elektriciën Alex heeft dezelfde ervaring. Maar dan met buitenlanders die in de buurt van Mombarcaro komen wonen. "Ik was laatst bij een Canadees gezin" vertelde hij "een gezin dat hier net is komen wonen. Ik zag in het hele huis maar één klein houtkacheltje. Ik vroeg ze of dat hun hele verwarming was. Ze keken me verbaasd aan. Ja hoezo? We zitten hier toch in Italië?"

Alex vertelde hen dat de winters hier heel streng kunnen zijn. Ze waren verbijsterd. Ze waren juist naar Italië verhuisd om de zware Canadese winters te ontvluchten. Maar in december, januari en februari is een pak sneeuw hier heel normaal en kan het flink koud zijn. Iedereen legt eind van de zomer een flinke houtvoorraad aan en laat zakken pallets brengen voor de palletkachel.

Eerlijkgezegd viel mij dat ook een beetje tegen toen ik hier kwam wonen. De eerste zomer zat ik iedere ochtend buiten te ontbijten. Voor mijn gevoel zou dit voortaan mijn leven zijn. De deuren open, buiten eten, warme avonden op het terras. Eind september, begin oktober stond de zon opeens veel lager. Een deel van het terras bleef in de schaduw en het buiten ontbijten was voorlopig afgelopen.

In oktober van dat jaar kwam het programma "Droomhuis Gezocht" een 'follow up' draaien over mijn verhuizing naar Italië. Het motregende en er hing zo'n dikke mist, je zag geen hand voor ogen. Begin december viel er dat jaar ook een dik pak sneeuw dat tot de lente bleef liggen. Een paar keer moest ik mijn arme Panda uitgraven en iedere ochtend was ik als de dood dat ie niet meer zou starten.

Ook ontdekte ik dat het voorjaar heel ongewis is. Zo kan het in maart al 28 graden zijn en dan opeens zit je in april weer in de winter met natte sneeuw, zoals 2 jaar geleden het geval was.

Ik moest die tegenvallende verwachtingen met betrekking tot het weer echt even verwerken. Mopperde tegen de buren, voelde me even bekocht, maar al gauw ging ik van de eigenaardigheden van het klimaat hier houden. Zo is er een ochtend in oktober dat de Alpen in de verte opeens bedekt zijn met een witte muts. Dat is het begin van de winter. En zolang de sneeuw nog op de bergen ligt, laat in het voorjaar de warmte nog op zich wachten. Ik houd ook van de vrieskoude dagen met een knalblauwe hemel waarin de zon toch zo krachtig schijnt dat we boven op de piazza in onze winterjas in het zonnetje zitten.

Over het algemeen kun je zeggen dat de winter hier echt winter is en de zomer echt zomer. En echt zomer is het op dit moment in Mombarcaro. In het naburige Niella Belbo wees de thermometer deze week zelfs een keer 45 graden aan. Mijn vriendin Paola Battioni die een boekhandel heeft in Iseo, heeft haar openingstijden aan het warme weer aangepast. Ze blijft de hele middag dicht, en houdt de winkel tot 10 uur 's avonds open.

Het weer, je kunt er eindeloos over mekkeren en ik ben er ook heel gevoelig voor. Toch zou ik niet alle dagen stralend weer hoeven. Wat regendagen er tussendoor maken m'n huis juist extra knus. Gelukkig is het weer iets dat we gewoon moeten accepteren, en dat is maar goed ook.

Meer van Ineke www.metinekeinitalie.nl